ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΤΟ ΤΩΝ ΔΑΝΑΩΝ

ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΤΟ ΤΩΝ ΔΑΝΑΩΝ-ΜΑΝΟΥ ΦΑΛΤΑΙΤΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Η δύναμη είναι στην ένωση και τ’ Αδερφάτο ενώνει
Από μικρά παιδιά το ξέρουμε
τι πάει να πει αλληλεγγύη, συντροφιά κι αντάμα.
Και πώς βοηθά τον ένανε ο άλλος
για ν’ ανεβούνε στο βουνό πιο εύκολα κι οι δυο.
Και πώς τα χέρια νίβονται ανάμεσά τους
κι ύστερα πως μαζί τα δυο νίβουν το πρόσωπο.
Να η πνοή κι η δύναμη και τ’ Αδερφάτου μας η μαστοριά.

Όταν χτυπιέται το ‘να δάχτυλο
ολάκερο το χέρι μας πονά.

Ουαί κι αλοίμονο σ όποιον θαρρέψει και μας δει σα μονοδάχτυλο, όποιου κι αν είναι από μας.
Πίσω απ τα πέντε μονοδάχτυλά μας
είν’ η γροθιά.

Η δύναμη είναι στην ένωση
και τ’ Αδερφάτο ενώνει.

Άλλη μια τραβηξιά κλωστής απ’ το τσουράπι
και θα ξηλωθεί.

Είμαστε μια γροθιά.
Κανένα δάχτυλο απ’ το χέρι μας
δεν φεύγει μακριά.
Το ‘να, δίπλα στ άλλο.
Κι όλα δεμένα κι ενωμένα
και σφιχτά.

Το Αδερφάτο των Ελλήνων
ούτε κοιμάται, ούτε φοβάται
ούτε ξεχνά.

Αλληλέγγυα στάση
Ουαί, σ όποιον τα βάλει
με την Φυλή των Δαναών
την Ενωμένη και Μεγάλη.

Ουαί κι αλοίμονο σ όποιον θαρρέψει
γυναίκα Δαναού να κλέψει.

Αλοίμονο σ αυτόν πού θα προσβάλει
μια τρίχα από Δαναού κεφάλι.

Ο Φταίχτης θα σφαχτεί.
Η Γη του θα καεί.

Ουαί κι αλοίμονο σ όποιον τα ‘βαλε
με το Αδερφάτο των Ελλήνων.

ΣΚΥΡΙΤΕΣ-ΜΑΝΟΥ ΦΑΛΤΑΙΤΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Μαντατοφόρους,
με πανιά στο νου, φτερά στα πόδια,
θα στείλει,
στους Δελφούς
στην Ελευσίνα
στη Δωδώνη
και τη Θεμίσκυρα
το Μέγα Μοναστήρι των Αμαζόνων,
όλα δικά της, από γεννησιμιού Μετόχια.
Νά σηκώσουν, απ τον μαρμαρωμένο ύπνο τους,
τους Μαχητές Ιεροφάντες.
Μπροστάρηδες να μπουν τ’ αγώνα,
με το σπαθί και τη Σοφία την ΄Αγια,
σπέρνοντας Θείο Πνέμα.

Και την Βαλανιδιά την αμάραντη θα σείσει,
το Σκυριανό Δεντρί των Ηρώων,
που ‘χουν γεννήτορα τον Μάντη Σκύρο,
τον Δωδωναίο,
τον Θρυλικό.

Έχουν φτερά αυτοί, αετού μεγάλα,
και δυνατά τα κράνυχά τους.
Βλέπει μακριά κι αλάθευτα η ματιά τους…

Ο Πρώτος Κύκλος κλείστει.
Η Φυλλωσιά η παλιά κουράστει
κι έπεσε.
Τώρα θρέφει τις ρίζες της Δρύς της Αθάνατης,
πού την γέννησαν.
Βλαστάρια ξεπετιόνται νέα.
Γεμάτα Δύναμη.
Άπληστα για Ζωή και Μεγάλους Αγώνες.

Νέα Γενιά αρχίζει.
Τα χιόνια λιώσαν.
Τ’ αστέρια σβήσαν.
Η αυγή γλυκοχαράζει.

Μια Νέα Μέρα,
Χιλιόχρονα Μεγάλη, φυτρώνει.

Ώρα να ξαναγεννηθούμε πάλι.
Σα Φοίνικας,
σαν Άνοιξη,
σα Φίδι.

Αθήνα – Σάββατο 3 Απρίλη 1993

http://skyroson.gr/skyros/index.php?option=com_content&task=view&id=258&Itemid=123